اتصالات هیبرید در کامپوزیت‌ها امروزه دارای انواع متعددی هستند که عمدتاً از ترکیب اتصالات چسبی و مکانیکی ایجاد می‌گردند و مزایای هر دو نوع اتصال را دارند. در کاربردهای مهندسی، مزایای استفاده از اتصالات چسبی، باعث شده است که توجه به این نوع از اتصالات نسبت به اتصالات مکانیکی افزایش یابد. اتصالات سنتی معمولاً با ایجاد تمرکز تنش یکپارچگی سازه را کاهش می‌­دهند درحالی‌که اتصالات پیشرفته، باعث ایجاد پیوستگی بیشتری در سازه شده و بصورت بالقوه دارای مزیت‌­هایی در رابطه با نسبت استحکام به وزن، انعطاف­‌پذیری طراحی و گاهاً سادگی ساخت هستند. در این پروژه با بررسی انواع اتصالات پیشرفته فلز به کامپوزیت در اتصالات یک سپر کامپوزیتی خودرو، ضمن تدوین دانش فنی مرتبط با اتصالات مدرن فلز کامپوزیت، یک روش مناسب و بهینه برای ایجاد یک اتصال مطلوب با تأمین استحکام مورد نیاز ارائه شد. نخست به بررسی تکنولوژی اتصالات چسبی در سازه‌­های کامپوزیتی پرداخته و تأثیر پارامترهای مختلف از جمله آماده‌­سازی سطح، پیکربندی اتصال، خواص مواد چسب و … با توجه به مطالعات انجام شده بر روی رفتار اتصالات چسبی نمونه‌ای در سازه‌­های کامپوزیتی مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت. علاوه بر روابط تحلیلی، روش‌های مدل‌سازی عددی شامل مدل­‌های خطی و غیر خطی در تعیین استحکام اتصالات چسبی بررسی شد و به همراه بررسی تجربی نمونه‌هایی از اتصال، به صحه‌گذاری نتایج مدل‌سازی‌ها و تحلیل‌ها و همچنین انجام بهینه‌سازی‌های مربوطه پرداخته شد. در ادامه با استفاده از روش‌های طراحی آزمایش و تحلیل‌های آماری، اتصالات پیشرفته ترکیبی در اتصال فلز به کامپوزیت انتخاب و بررسی‌های لازم برروی نمونه‌های به صورت تحلیلی و تجربی انجام گرفت.