امروزه استفاده از فلزات سبک همچون آلیاژهای آلومینیوم در صنایع مختلف مانند خودروسازی و هوافضا افزایش چشمگیری پیدا کرده است. در گذشته روش‌هایی همچون جوشکاری مقاومتی نقطهای، جوشکاری لیزر نقطهای، پیچ و پرچ به طور گستردهای برای مونتاژ قطعات آلومینیومی به کار گرفته می‌شدند. اما این روش‌ها با مشکلات بسیاری مواجه بودند. به‌عنوان مثال در روش جوشکاری مقاومتی نقطهای محدودیت در قابلیت جوش‌پذیری انواع آلیاژها، در روش جوشکاری نقطهای لیزر تغییر شکل به دلیل شدت حرارتی بالا و استحکام پایین جوش و همچنین در روش پیچ و پرچ افزایش وزن سازه و هزینه از جمله مشکلاتی به‌شمار می‌آمدند که روش‌های سنتی اتصالات نقطهای با آن مواجه بودند. از این رو نیازهای زیادی برای ایجاد فرآیند جدیدی جهت اتصال نقطهای قطعات آلومینیومی وجود داشت
در سال 1991 و در انستیتو جوشکاری انگلیس یک روش جدید برای ایجاد اتصال آلیاژهای آلومینیوم ابداع گردید که با نام جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی (اصطکاکی همزنی) معرفی و با سرعت بسیاری در صنایع متعدد در کنار روش‌های سنتی به کار گرفته شد. دلایل مهمی که سبب تسریع در توسعه این فرایند گردید که می‌توان خواص مکانیکی منحصر به فرد اتصال به دلیل حذف عیوب ناشی از ذوب مانند ترک گرم، تخلخل و حبس اکسید سطحی به ویژه در جوشکاری آلیاژهای آلومینیوم را از موارد حائز اهمیت در این خصوص دانست. استقبال ناشی از کیفیت بالای اتصالات ایجاد شده به این روش تا حدی افزایش یافت که امروزه صنایع خودروسازی کاوازاکی و مزدا موتور، روش اتصال جوشکاری نقطهای اصطکاکی اغتشاشی را به صورت صنعتی مورد استفاده قرار می‌دهند.
