فرایندهای اتصال با فاز مایع گذرا و اتصال با فاز مایع گذرای جزئی ترکیبی از فرایندهای اتصال نفوذی و لحیم‌کاری سخت می‌باشند، یعنی در این فرایندها فصل مشترک بین دو قطعه به وسیله یک مذاب ایجاد می‌شود، اما در نهایت اتصالی شبیه اتصال نفوذی ایجاد می‌گردد. در این فرایند یک لایه واسطه با نقطۀ ذوب پایین‌تر از اجزای متصل شونده در بین قطعات قرار می‌گیرد که پس از حرارت دادن و ذوب شدن، به صورت همدما منجمد می‌شود و یک اتصال دائمی ایجاد می‌کند. نفوذ متقابل اتم‌ها در ناحیه فصل مشترک نیز باعث همگن شدن منطقه اتصال می‌شود. در فرایند اتصال با فاز مایع گذرای جزئی تنها سطوح خارجی لایه واسطه ذوب می‌شود.
برخی از مزایای استفاده از این فرایند به شرح زیر است:
1- ایجاد اتصالاتی با خصوصیات و ریز ساختار بسیار شبیه به فلز پایه
2- قطعات را می‌توان با حداقل اعوجاج و بدون نیاز به ماشین‌کاری و شکل‌دهی بعدی به هم متصل کرد.
3- ایجاد اتصال در آلیاژهای غیرمشابه
4- ایجاد تعداد زیادی اتصال همزمان در یک مونتاژ
5- اتصال اعضا با دسترسی محدود
6- حذف نقایص مرسوم در جوشکاری ذوبی
7- توانایی تولید اتصالاتی با کیفیت بالا با حذف ناپیوستگی‌های متالورژیکی و تخلخل در سراسر سطح مشترک
8- اتصال موادغیر مشابه باویژگی‌های ترموفیزیکی مختلف
9- ایجاد اتصال در مقاطع پیچیده بدون نیاز به ماشین‌کاری و دستیابی به تلورانس‌های ابعادی خوب
10- عاری بودن از تابش اشعه ماوراء بنفش و انتشارگاز
11- جوشکاری قطعات پیچیده و یا ظریف
12- جوشکاری مواد دیرگذار
13- کاهش پیچیدگی و تنش‌های پسماند
14- دسترسی به سرعت تولید بالا از طریق اتوماسیون
برخی از محدودیت‌های این فرایند نیز عبارتند از:
1- چرخه حرارتی طولانی‌تر از سایر فرایندهای جوشکاری مرسوم
2- سرمایه‌گذاری و هزینه بالای تجهیزات فرایندی
3- نرخ تولید پایین
4- محدودیت در تکنیک‌های بازرسی غیرمخرب برای تضمین کیفیت
5- عدم وجود فلزات پرکننده مناسب برای همه آلیاژها
6- نیاز به اعمال همزمان حرارت و نیروی فشاری بالا در محیط محدود خلاء یا اتمسفر حفاظتی
7- کاهش استحکام سطح مشترک دارای اکسیداسیون سطحی
