فرایندهای جوشکاری به‌عنوان يک روش اتصال قابل‌اعتماد و کارآمد اما با ریسک‌پذیری بالا به صنايع مختلف معرفی و به کار گرفته شده‌اند. ضعف این دسته از محصولات وقوع شکست در ناحیه جوشکاری یا اطراف آن است. عامل مهمی که در هنگام طراحی اتصال محصول کمتر مورد توجه قرار گرفته است تنش‌های پسماند پس از ساخت محصول می‌باشد. به منظور انجام یک طراحی ایمن و اقتصادی نیاز است تا طراح اطلاعات جامعی در خصوص اندازه و توزیع این تنش‌ها داشته باشد. بنابراین طراحی اتصال، نوع پخ، نوع فرایند جوشکاری، نوع بارگذاری و … می‌توانند در کاهش مقدار تنش‌های پسماند و به دنبال آن تخمین مناسب‌تر عمر سازه مؤثر باشند. تنش‌های پسماند می‌توانند بر رفتار شکست و توسعه ترک‌های موجود نیز اثر بگذارند. اندازه و جهت دقیق تنش‌های باقیمانده به گرادیان‌های حرارتی هنگام سیکل سرمایش و محدودیت‌های مکانیکی ایجاد شده توسط قیود بر روی فلز جوش حین خنک‌کاری بستگی دارند. 

در این پروژه اندازه‌گیری تنش‌های پسماند با استفاده از روش  Hole drilling برای شرکت مهندسی و ساخت ژنراتور مپنا (پارس) بر روی استاتور فریم ژنراتور 166 انجام شده و راهکارهای اصلاح و افزایش عمر سازه برای کارفرما تشریح گردید. کلیه فعالیت‌های انجام شده مطابق با استاندارد ASTM E837 انجام گردید.