تکنیک همبستگی تصویر دیجیتال در اوایل دهه 80 توسط محققان دانشگاه کارولینای جنوبی معرفی شد. ایده اصلی این روش این است که جابجایی ماده مورد آزمایش را با ردیابی تغییر شکل یک الگوی لکه‌ای تصادفی اعمال شده بر روی سطح جزء در تصاویر دیجیتالی بدست آمده در طول بارگذاری استنتاج کنیم. از نظر ریاضی، این با یافتن ناحیه‌ای در یک تصویر تغییر شکل یافته که امتیاز همبستگی متقاطع نرمال شده را با توجه به زیرمجموعه کوچکی از تصویر گرفته شده در حالی که هیچ باری اعمال نشده است، به حداکثر می‌رساند، انجام می‌شود. با تکرار این فرآیند برای تعداد زیادی از زیر مجموعه‌ها، می‌توان داده‌های تغییر شکل میدان کامل را به دست آورد. اخیراً، روش DIC برای استفاده از دوربین‌های متعدد گسترش یافته است که امکان اندازه‌گیری شکل سه بعدی و همچنین اندازه‌گیری تغییر شکل سه بعدی را فراهم می‌کند. تکنیک سه بعدی مستلزم استفاده از حداقل دو دوربین هماهنگ شده است که تصاویر نمونه بارگذاری شده را از زوایای دید متفاوت دریافت می‌کند. با تعیین مکان‌های تصویر مربوطه در بین نماها از دوربین‌های مختلف و ردیابی حرکت در طول چرخه بارگذاری، شکل و تغییر شکل را می‌توان بر اساس یک کالیبراسیون ساده دوربین بازسازی کرد