انتخاب صحیح یک روش آزمون غیرمخرب یا تلفیقی از چند روش مختلف در بازرسی یک مجموعه، در مرحله اول نیازمند داشتن دانش کافی در خصوص مساله مورد نظر می‌باشد. پس از آن لازم است با توجه به امکانات موجود، قابلیت‌ها و محدودیت‌های روش‌های مختلف و میزان هزینه و زمان مورد نیاز برای اجرای هر یک، روش مناسب تر انتخاب شود. اعتباریابی نهایی هر روش آزمون، بستگی به آزمایش‌های پذیرش انجام گرفته با استفاده از استانداردهای مناسب کالیبراسیون خواهد داشت. سه پارامتر اصلی که در انتخاب روش بازرسی باید مورد توجه قرار گیرد عبارتند از مزایا و محدودیت‌های روش بازرسی، استانداردهای رد و پذیرش و هزینه که در ادامه در این خصوص مطالبی آورده شده است.
1- محدودیت‌های روش آزمون
مزایا و محدودیت‌های روش بازرسی را می‌توان برای تعیین اینکه کدام روش یا روش‌ها بهترین نتایج را برای یک آزمون خاص به همراه دارند به کار برد. به عنوان مثال پرتونگاری می‌تواند ترک‌هایی را مشخص نماید که صفحه اصلی آنها موازی اشعه باشد(ترک‌های عمود بر صفحه). با این وجود رادیوگرافی توانایی شناسایی تورق در صفحه یا ترک‌های موازی سطح را ندارد. این در حالیست که روش بازرسی با استفاده از امواج فراصوت به خوبی می‌تواند تورق و عیوب صفحه‌ای موازی با سطح را شناسایی نماید.
2- استانداردهای رد یا پذیرش
استانداردهای پذیرش، ویژگی‌های مختلف ناپیوستگی‌ها و معیار رد یا پذیرش آنها را تعیین می‌نمایند. اگر نوع خاصی از ناپیوستگی مجاز باشد، استاندارد باید حداکثر اندازه مجاز آن را بیان کند. در مورد اکثر روش‌های کلاسیک بازرسی غیرمخرب، استانداردهای رد یا پذیرش برای کاربردهای عمومی وجود دارد. در کاربردهای خاص معمولاً شرکت‌های تولیدکننده محصولات، دستورالعمل‌های خاص و معیارهای رد و قبول مخصوص به خود دارند.
3- هزینه
روش‌های مختلف بازرسی در شرایط متفاوت هزینه‌های مختلفی را شامل می‌شوند. دو عامل اصلی هزینه که در انتخاب روش بازرسی غیرمخرب باید مد نظر قرار گیرند، هزینه تجهیزات اولیه و هزینه اجرای بازرسی می‌باشند. بازرسی چشمی معمولاً ارزان ترین روش به شمار می‌آید. البته قابلیت‌های این روش تنها محدود به ارزیابی ناپیوستگی‌های سطحی و قابل مشاهده می‌باشد. به طور کلی هزینه بازرسی پرتونگاری، فراصوتی و جریان گردابی بیشتر از هزینه روش‌های چشمی، ذرات مغناطیسی و مایع نافذ است.
